To nie sprint, lecz maraton i dlatego dzielimy go na etapy!

Etapy pozwalają się skupić nad tym co kluczowe i realizowane w kolejności zapewniają zmniejszenie możliwych do powstania błędów. Taki sposób myślenia o montażu oczyszczalni jest bardzo przydatny dla klienta, który interesował się wyborem odpowiedniego dla siebie modelu, a potem, chce mieć również dobrze wykonaną całość.

Nie zmienia to sytuacji, gdy montażu dokonuje sam, czy realizuje go instalator, którego postęp prac może kontrolować. Pamiętajmy, że gwarancja jest ważna, ale zdrowy rozsądek i myślenie w trakcie montażu jest jednak ważniejsze.

Zanim przejdziemy do opisu etapów, można dodać, że przed nimi jest jeszcze ETAP ZERO, który związany jest z realnością dobrania oczyszczalni jak i ustalenia jej konfiguracji. Jest to bardzo istotne, gdyż mając konkretne wytyczne jest możliwość ustalenia ceny montażu i porównanie ofert wykonawców, którzy mają tą samo do wyceny. Koszty budowy całej oczyszczalni, oprócz materiałów i prac montażowych, zawierają również koszty podsypki, związane z jej ilością i rodzajem, która musi być podtrzymana we wszystkich wycenach.

Etap pierwszy – przykanalik

Jest to odcinek pomiędzy wylotem kanalizacji z budynku, a zbiornikiem oczyszczalni. Obecnie standardem jest rura PCV160, którą przy budynku najlepiej zacząć trójnikiem rewizyjnym, który może posłużyć również do wyprowadzenia wentylacji wysokiej. Jeżeli po drodze, jest skręt o kącie większym niż 45 stopni, zalecane jest wstawienie studzienki kanalizacyjnej 315 do rewizji. Niezależnie od typu oczyszczalni zalecane jest poprowadzenie wraz z rurą przewodu zasilającego (YKY – ziemnego) i wyprowadzenie zasilania przy oczyszczalni (np. w postaci gniazdka zasilającego na słupku), zabezpieczonego wyłącznikiem różnicowoprądowym (przeciwporażeniowym). Umożliwi to łatwiejsze prace serwisowe przy oczyszczalni bez zasilania, np. poprzez możliwość bliskiego podłączenia myjki ciśnieniowej lub pompy.

Etap drugi, wer. A – zbiornik oczyszczalni jednopłaszczowy

Głębokość wykopu pod zbiornik mierzymy od dna rury kanalizacyjnej, wyprowadzonej przy wykopie do dna wykopu. Wartość minimalna jaką musimy osiągnąć jest równa różnicy pomiędzy dnem rury wlotowej do zbiornika, a jego podstawą. Dno wykopu musi być wyrównane i nie naruszone oraz wypoziomowane. Oznacza to w praktyce, że koparka z łyżką skarpową najlepiej się nadaje do zakończenia prac związanych z wykopem. Jeżeli rodzaj gruntu, np. glina, wymuszał użycie koparki z łyżką wyposażoną w zęby, to wówczas należy więcej czasu poświęcić na wyrównanie dna wykopu. Konieczne jest zastosowanie podsypki na dno, którą możemy zagęścić i wyrównać. Po podłączeniu rury dopływowej i wypoziomowaniu zbiornika zaczynamy go obsypywać i zalewać jednocześnie wodą. Umożliwia to wyrównanie nacisku na ściany boczne jak i osadzanie zbiornika pod własnym ciężarem. Należy przypomnieć, że zbiornik o pojemności 3m³, waży wraz z wodą ponad 3 tony. Po osiągnięciu obsypką, górnej płaszczyzny zbiornika, można nałożyć dodatkowe nadbudowy włazów rewizyjnych, jeśli są wymagane. Jeżeli przed rozpoczęciem montażu wiadomo, że będzie konieczne przedłużenie włazów to najlepiej zamówić zespawane firmowo wraz ze zbiornikiem.

Etap drugi, wer. B – zbiornik oczyszczalni dwupłaszczowy

W odróżnieniu od zbiornika jednopłaszczowego, zbiornik dwupłaszczowy ma większą wytrzymałość korpusu i bazuje na tych samych rozwiązaniach co zbiorniki bezodpływowe na ścieki. Umożliwia to jego głębszą instalację oraz w warunkach wysokiego poziomu wód gruntowych. Sposób instalacji jest analogiczny w stosunku do wersji jednopłaszczowej. Jeżeli grunt jest gliniasty co po opadach może spowodować zalanie wykopu pod instalowany zbiornik, który staje się lokalną depresją gromadzącą wody to należy wybrać zbiornik dwupłaszczowy.

Etap trzeci – elektryka

Jeżeli montowana jest przepompownia za osadnikiem gnilnym to wtyczkę pompy wpinamy do gniazdka gumowego o zwiększonym stopniu ochrony IP. Najlepiej je zlokalizować w kominku wentylacyjnym przepompowni. Jeżeli jest to oczyszczalnia biologiczna, to przewód zasilający wpinamy bezpośrednio do sterownika zlokalizowanego w pojemniku technicznym. Jeśli jest wersja z pompą, tj. ZBS-C/KP, obcinamy wtyczkę od pompy i przewód wpinamy również bezpośrednio do sterownika. Oprócz tego należy do listwy elektrozaworów podłączyć węże na powietrze.